رفتارهای پیشگیری کننده از تب مالت در میان زنان کشور: الگوی توانمندسازی خانواده محور

Abstract

اهداف: بروسلوز (تب مالت) یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام است. نقش خانواده دررفتارهای پیشگیری کننده از تب مالت حایز اهمیت است لذا این مطالعه با هدف تعیین رابطه رفتارهای پیشگیرانه از تب مالت و سازه های مدل توانمندسازی خانواده محور در زنان خانوارهای دارای افراد مبتلا به تب مالت در ایران انجام شد. ابزار و روش ها: 200 نفر با روش خوشه ای چند مرحله ای در این مطالعه توصیفی شرکت کردند. داده ها از طریق پرسشنامه جمعیت شناختی، آگاهی، نگرش، خودکارآمدی و عزت نفس و رفتار جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS وآزمون های T مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: آزمون همبستگی بین سن و رفتار رابطه معنی داری (به طور معکوس) نشان داد (0.218-=r، 0.003=P). براساس آزمون تی مستقل، بین مصرف لبنیات پاستوریزه (0.039=P) و خانه داری (0.045=P) با رفتار پیشگیرانه رابطه معناداری مشاهده شد. آزمون تحلیل واریانس رابطه معناداری بین سطح تحصیلات با رفتارپیشگیرانه نشان داد (0.002=P). برطبق مدل رگرسیون خطی تنها رابطه سازه خودکارآمدی با رفتار معنادار بود (P<0.001) و خودکارآمدی دارای قدرت پیش گویی کنندگی بیشتری نسبت به سایر سازه ها بود. نتیجه گیری: در زنان کشور، خودکارآمدی نقش مهم در پیش بینی رفتار دارد. در راستای ترویج رفتارهای پیشگیری کننده از تب مالت بایستی خودکارآمدی افراد ارتقاء یابد.