اثربخشی بازی درمانی گروهی بر علائم لجبازی- نافرمانی کودکان

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به شیوع اختلال لجبازی-نافرمانی در کودکان و تبدیل شدن آن به اختلال­ های دیگر در صورت برطرف نشدن آن؛‌ هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی به روش گروهی بر علائم اختلال لجبازی- نافرمانی کودکان بود. مواد و روش­ ها: این مطالعه مداخله ­ای و از نوع نیمه تجربی بود. در این پژوهش با روش نمونه­ گیری خوشه ­ای 30 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه­گیری شامل سیاهه رفتاری کودک (CBCL)، ماتریس­های پیشرونده ریون کودک، فرم گزارش معلم (TRF) و یک مصاحبه بالینی با والدین بود. آزمودنی­ها طی 8 جلسه 60 دقیقه­ای که به صورت هفتگی برگزار می­شد، در معرض مداخلات بازی درمانی قرار گرفتند. آزمودنی­ها در سه مرحله پیش از آغاز مداخله، پس از اتمام مداخله و با فاصله دو ماه از اتمام جلسات به عنوان پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ­ها از نرم افزار SPSS18 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته­ ها: نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که علائم اختلال لجبازی- نافرمانی به گزارش والد و به گزارش معلم در گروه­ آزمون بازی درمانی گروهی در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس­ آزمون کاهش معنی‌داری داشت (P<0.001). همچنین بعد از دو ماه پیگیری نتایج هم چنان پابرجا بود. نتیجه ­گیری: این یافته­ها اثربخشی بازی درمانی گروهی را برای کاهش علائم کودکان دارای اختلال لجبازی- نافرمانی نشان می‌دهد و بر این اساس استفاده از این روش درمانی در مورد این کودکان به درمانگران توصیه می‌شود.