Abstract
اهداف: سالمندی به عنوان یک پدیده زیست شناختی، طبیعی و ناگزیر بشمار می رود که با مشکلات شایع کیفیت خواب و سقوط به همراه می باشد. در این پژوهش به تعیین اثر کیفیت خواب بر سقوط در سالمندان امیرکلا پرداخته شده است. مواد و روشها: در این پژوهش موردی– شاهدی 250 نفر از افراد سالمند که دچار سقوط شدند به عنوان گروه مورد و 500 نفر که دچار سقوط نشده بودند به عنوان گروه شاهد بطور تصادفی وارد مطالعه شدند. دو پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ(PSQI) انتخاب و توسط محقق به سالمندان امیرکلا جهت تکمیل داده شد. یافته ها: بین متغیر کیفیت خواب و سقوط ارتباط معناداری وجود داشته است(0/008=P)، در حالیکه بین متغیرهای جنس، وضعیت تاهل، سن، سطح تحصیلات، شغل، وضعیت درآمد و سقوط ارتباط معناداری وجود نداشت. میانگین تعداد بیماری مزمن در گروه شاهد 2/29±3/65 و در گروه مورد 2/75± 4/38 بوده است که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است (0/0001=P). اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر متغیر تعداد سقوط در 12 ماه گذشته وجود داشت (0/0001=P). همبستگی مثبت معناداری بین نمره کیفیت بد خواب با تعداد بیماری های مزمن(0/325=r و 0/001=P)، و تعداد سقوط در 12 ماه گذشته (0/137=r و 0/001=P)، و همچنین تعداد سقوط در 12 ماه گذشته با تعداد بیماریهای مزمن (0/208=r و 0/001=P) و همبستگی منفی معناداری بین کیفیت بد خواب با نمره فعالیتهای فیزیکی (0/166-=r و 0/001=P)، و تعداد بیماریهای مزمن با نمره فعالیتهای فیزیکی (0/259-=r و 0/001=P) وجود داشت. پس از تعدیل سایر متغیرها، تعداد بیماری های مزمن (0/002 =P، 1/192-1/042 = 95% CI ، 1/114 =OR) و سابقه مصرف سیگار (0/018=P، 2/582-1/091 = 95% CI ، 1/678 =OR) بیشترین تاثیر را در سقوط داشتند. ارتباط مستقیم معناداری بـین نمرات کلی کیفیت خواب با سقوط بر حسب متغیر جنس در زنان سالمند امیر کلا وجود داشت(0/001 =P، (3/227-1/320= 95% CI، 2/080 =OR). نتیجه گیری: آگاهی از عوامل مرتبط با وقوع سقوط می تواند به توسعه استراتژی های پیشگیری و خدمات بهداشتی مناسب کمک کند.