Abstract
سابقه و هدف: استرس در دوران زندگی دانشجویی می‌توانند منجر به پیامدهای منفی متفاوتی از قبیل بیماری‌های جسمی، اختلالات روانی یا احساس فرسودگی در دانشجویان گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان استرس زندگی دانشجویی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گردید. مواد و روش ها: ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻘﻄﻌﻲ است ﻛﻪ بر روی 500 نفر از دانشجویان که به‌صورت تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شده بودند، انجام گردید. پرسشنامه مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد استرس دوران زندگی دانشجویی بود که به روش خودگزارش‌دهی تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از ویرایش 20 نرم‌افزار SPSS و بهره‌گیری از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: طبق یافته‌ها 57 درصد از دانشجویان نمره استرس متوسط داشتند. بزرگ‌ترین استرسورهای تجربه شده در درجه نخست استرس خود تحمیلی و سپس فشارها می‌باشد و بیشترین واکنش به این عوامل در درجه اول واکنش شناختی و سپس واکنش هیجانی بوده است. از بین متغیرهای جمعیت‌شناختی رشته تحصیلی، مقطع تحصیلی، تحصیلات مادر و تحصیلات پدر با استرس دوران دانشجویی رابطه معنی‌داری داشتند (P<0.05). نتیجه‌گیری: با توجه به سطح بالای استرس در دانشجویان و مشخص شدن عوامل مؤثر جمعیت‌شناختی می‌توان نسبت به مداخله مؤثر در جهت مساعد کردن این عوامل اقدام کرد.