Abstract
اهداف: شناسایی عوامل خط سقوط به منظور پیشگیری ازوقوع حادثه و کاهش هزینههای ناشی از آن ضروری به نظر میرسد. این پژوهش با هدف ترجمه و تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس رفتاری سقوط در سالمندان انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعهای روش شناختی است که بر روی 300 نفر از سالمندان عضو کانون بازنشستگی شهر قم در سال 1397 انجام شد که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند .پس از کسب مجوز از طراح ابزار، ترجمه بر اساس روش پسرو- پیشرو انجام گرفت. سپس روایی صوری، محتوا، و سازهی پرسشنامه تعیین گردید. به منظور تعیین روایی سازه از مقایسه گروههای شناخته شده (سالمندان با و بدون سابقه سقوط)، روایی همگرا و واگرا استفاده شد. تعیین پایایی مقیاس با تحلیل همسانی درونی و روش آزمون باز آزمون انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل مقایسه گروه های شناخته شده نشان داد میانگین نمره مقیاس رفتاری سقوط در سالمندان با سابقه سقوط در شش ماه گذشته بیشتر از سالمندان بدون سابقه سقوط است. همبستگی معنی دار بین نمرات حاصل از مقیاس رفتاری با ترس از سقوط (001/0 >, P 256/0r=) و پرسشنامه اطمینان به تعادل (001/0 >, P 214/0r=-) روایی سازه را مورد تایید قرار داد. آلفای کرونباخ مقیاس 71/0 و ضریب پایایی آزمون مجدد (ICC) در دو بار اجرا و به فاصله یک هفته، برابر 91/0 بود. نتیجه گیری: بر اساس یافتههای مطالعه حاضر، مقیاس رفتاری سقوط، ابزاری پایا و رواست و میتواند جهت اندازه گیری عوامل رفتاری سقوط و نیز مداخلات پیشگیری از سقوط در سالمندان مورد توجه قرار گیرد. پیشنهاد میشود در مطالعات آتی، محققان بر خصوصیات روانسنجی بیشتر مقیاس به خصوص حساسیت و پاسخگویی تمرکز داشته باشند.