بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بهار با استفاده از تئوری حمایت اجتماعی در افزایش رضایتمندی زناشویی زوجین

Abstract

سابقه و هدف: ارتباط زناشویی به عنوان عمیق‏ترین نوع ارتباط همواره مورد توجه انسان بوده است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر افزایش رضایتمندی زناشویی زوجین در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بهار بر مبنای تئوری حمایت اجتماعی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی در بین 100 نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بهار در استان همدان در سال 1395 انجام گردید. جهت نمونه گیری، ابتدا از ۳ مرکز بهداشتی درمانی شهر بهار 100 نفر به طور تصادفی انتخاب و در ادامه شرکت کنندگان به تصادف به دو گروه آزمون و کنترل (هر گروه 50 نفر) تقسیم شدند. ابزار جمع­آوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه رضایتمندی زناشویی Enrich، پرسشنامه حمایت اجتماعی و پرسشنامه مهارتهای ارتباطی Burton بود که به روش خودگزارش دهی توسط زوجین تکمیل گردید. 3 جلسه آموزشی و 2 جلسه مشاوره در طی زمان 2 هفته تنها برای گروه آزمون برگزار و به فاصله یکماه پرسشنامه های پس آزمون تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، تی‌زوجی، آزمون دقیق فیشر و آنالیز کوواریانس در نسخه 16 نرم افزار SPSS تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین نمرات مهارتهای ارتباطی، رضایت زناشویی و حمایت اجتماعی گروه آزمون نسبت به گروه کنترل در مرحله پس از آزمون به طور معناداری افزایش یافته بود (0.05>P). نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های ارتباطی می‌تواند تأثیر بسزایی در ارتقاء رضایتمندی زناشویی داشته باشد. یکی از مهمترین علت‌های آن، حمایت‌های اجتماعی توسط خانواده می‌باشد، لذا می‌توان از آن به عنوان یک رویکرد مداخله‌ای مؤثر استفاده نمود.