Abstract
مقدمه: استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی به یک عامل تهدید کننده امنیت ترافیکی تبدیل شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی در کاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در بین رانندگان تاکسی شهر تویسرکان انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای نیمه تجربی، 110 نفر از رانندگان تاکسی زیر 35 سال شهر تویسرکان به‌صورت تصادفی و مساوی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای شامل سازه‌های مدل اعتقاد بهداشتی، سؤالات آگاهی، رفتارهای استفاده از تلفن همراه و متغیرهای زمینه‌ای بود که به روش خودگزارش‌دهی تکمیل گردید. مداخله آموزشی در گروه مداخله شامل 3 جلسه آموزشی 90 دقیقه‌ای بود. دو ماه پس از انجام مداخله، هر دو گروه پیگیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss-19 و بکارگیری آزمون‌های کای‌دو، تی مستقل، تی زوجی و مک‌نمار صورت گرفت. یافته‌ها: در میانگین نمرات سازه‌های مدل اعتقاد بهداشتی (حساسیت، شدت، موانع، منافع درک شده، خودکارآمدی و راهنما برای عمل)، آگاهی، رفتارهای مطلوب عدم استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی، قبل از مداخله آموزشی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت، اما بعد از مداخله آموزشی، در گروه مداخله اختلاف معنی‌داری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. میزان استفاده از تلفن همراه در گروه مداخله بعد از مداخله آموزشی 35.14 درصد کاهش یافت. نتیجه گیری: مداخله آموزشی براساس مدل اعتقاد بهداشتی می‌تواند سبب کاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در رانندگان تاکسی گردد.