ارتباط بین رفتارهای خودمراقبتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان

Abstract

سابقه و هدف: تبعیت‌نکردن از رفتارهای خودمراقبتی می‌تواند بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون تأثیر‌گذار باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رفتارهای خودمراقبتی در افراد مبتلا به پرفشاری خون و رابطه آن با کیفیت زندگی صورت گرفت. مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی بود که در سال 1396 روی 200 نفر از بیماران مبتلا به پرفشاری خون مراجعه‌کننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان که به‌صورت نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند، صورت گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها شامل: اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه‌های رفتارهای خودمراقبتی (ScBS: Self-Care Behaviors Scale) و استاندارد کیفیت زندگی (SF-36: Quality of Life) بود. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون‌های T مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و همبستگی پیرسون در نرم‌افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: براساس یافته‌های به‌دست‌آمده، رفتارهای خودمراقبتی و ابعاد مختلف کیفیت زندگی به‌ترتیب با کسب 63.5 و 56.6 درصد حداکثر نمره قابل اکتساب در حد نسبتاً مطلوب و نامطلوب تقسیم‌بندی شدند و بین کیفیت زندگی با جنس، وضعیت تأهل و نمایه توده بدنی رابطه معناداری مشاهده شد (P<0.05). همچنین بین رفتارهای خودمراقبتی و سه بعد از کیفیت زندگی شامل: عملکرد جسمانی، عملکرد روانی و احساس درد و ناراحتی همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت (P<0.05). گفتنی است بین نمرات کلی کیفیت زندگی و رفتارهای خودمراقبتی نیز همبستگی مثبت و معناداری مشاهده گردید (r=0.196، P<0.001). نتیجه‌گیری: با توجه به وجود ارتباط معنادار بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و انجام رفتارهای خودمراقبتی، توصیه می‌شود برنامه‌های آموزشی برای بیماران مبتلا به پرفشاری خون به‌منظور افزایش تبعیت از رفتارهای خودمراقبتی طراحی و اجرا ‌گردد.