بررسی همبستگی حمایت اجتماعی و رفتارهای خود مراقبتی پیشگیری از پای دیابتی در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی

Abstract

سابقه و هدف: زخم پای دیابتی به عنوان یکی از مهمترین و شایع‌ترین عوارض دیابت می‌باشد. خودمراقبتی علاوه بر کاهش بستری، می‌تواند از 85 درصد از مشکلات بیماران پیشگیری نماید. حمایت اجتماعی نیز به عنوان یک عامل روانی و محیطی بر خودمراقبتی بیماران مؤثر است. لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین رفتارهای خودمراقبتی این بیماران و حمایت اجتماعی از آنها انجام شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی 130 بیمار مبتلا به پای دیابتی در یک دوره پنج ماهه به روش سرشماری از بیمارستان شهید مدرس ساوه انتخاب و وارد مطالعه شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه‌های جمعیت‌شناسی، نیازهای خودمراقبتی پیشگیری از پای دیابتی و حمایت اجتماعی واکس جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری اسپیرمن، تی‌مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه ارتباط معنی‌داری بین خودمراقبتی و حمایت اجتماعی مشاهده شد (P<0.05)، به این صورت که افراد با حمایت اجتماعی بالاتر خودمراقبتی بهتری داشتند. همچنین ارتباط معنی‌داری بین میزان تحصیلات و درآمد ماهیانه با رفتارهای خودمراقبتی و نیز بین میزان تحصیلات، میزان درآمد ماهیانه و وضعیت تأهل با حمایت اجتماعی افراد دیده شد (P<0.001). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی می‌تواند به عنوان یکی از فاکتورهای تأثیرگذار بر رفتارهای خودمراقبتی افراد باشد و با در نظر گرفتن آن در برنامه‌های آموزشی، درمانی و مراقبتی، می‌توان با بهبود وضعیت خودمراقبتی، علاوه بر کاهش هزینه‌های اقتصادی، کیفیت زندگی بیماران را نیز بهبود بخشید.