ارتباط بین کیفیت زندگی و رفتارهای سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در سالمندان

Abstract

اهداف: سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر و جمعیت سالمندان در ایران رو به افزایش می باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین کیفیت و سبک زندگی سالمندان شهر همدان در سال 1394 انجام شد. ابزار و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 230سالمند بازنشسته بالای 60 سال کانون های بازنشستگان شهر همدان که به شیوه خوشه ای انتخاب شده بودند، انجام شد. جمع آوری داده ها توسط پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی و سبک زندگی انجام گرفت. تحلیل داده‎ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و آزمون های کای دو و آنالیز همبستگی انجام و سطح معنی‎داری 5 درصد در نظر گرفته شد. یافته ها: سبک زندگی بیشتر سالمندان تحت پژوهش نامطلوب (61.3 درصد) و 38.7 درصد دارای کیفیت زندگی متوسط بودند. بعد عملکرد جسمانی نامطلوبترین بعد سبک زندگی و ورزش و فعالیت جسمانی نیز نامطلوبترین بعد کیفیت زندگی بودند. نتایج آزمون کای دو ارتباط معناداری را بین وضعیت سبک زندگی با جنسیت و همچنین کیفیت زندگی با جنسیت نشان داد (0.05>P). میانگین سبک زندگی و کیفیت زندگی در بین وضعیت های مختلف تاهل سالمندان اختلاف معنا داری داشت (0.05>P). نتایج نشان داد که بین نمرات سبک زندگی با کیفیت زندگی رابطه همبستگی مثبتی وجود داشت (r=0.479)(0.001>P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از سبک زندگی نامطلوب و کیفیت زندگی متوسط در سالمندان بود. لذا توصیه می شود مداخلاتی در جهت بهبود سبک زندگی و کیفیت زندگی به خصوص در حیطه عملکرد جسمانی، انجام ورزش و فعالیت بدنی در جمعیت سالمندان مدنظرقرارگیرد.