پیش‌بینی کیفیت زندگی زنان یائسه براساس سواد سلامت و خودکارآمدی

Abstract

اهداف: یائسگی یکی از بحرانی‌ترین دوران زندگی زنان است که اگر چه رویدادی فیزیولوژیک به شمار می‌رود، اما همراه با عوارض و مشکلاتی است که کیفیت زندگی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مطالعه با هدف پیش‌بینی کیفیت زندگی زنان یائسه براساس سواد سلامت و خودکارآمدی انجام شد. ابزار و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی در سال 1397 در بین 400 زن یائسه مراجعه‌کننده به مراکز جامع خدمات سلامت شهر مشهد که به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند، انجام شد. ابزار پژوهش پرسش‌نامه چهاربخشی شامل مشخصات دموگرافیک، سواد سلامت بالغین (TOFHLA)، خودکارآمدی عمومی شرر و کیفیت زندگی یائسگی بود. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS 22 و با استفاده از آزمون‌های آماری کروسکال‌والیس، من‌ویتنی، همبستگی اسپیرمن و مدل رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بین سواد سلامت (0.352-=r) و خودکارآمدی (0.338-=r) با کیفیت زندگی همبستگی معنی‌داری وجود داشت (P<0.001). خودکارآمدی، سواد سلامت، سن ازدواج، نوع زایمان و مصرف ویتامین D، لبنیات و میوه، متغیرهای پیشگویی‌کننده کیفیت زندگی زنان یائسه بودند (P<0.05)، به‌طوری که خودکارآمدی و سواد سلامت 18% و بقیه متغیرهای مذکور 31% واریانس کیفیت زندگی را پیش‌بینی کردند. نتیجه‌گیری: سواد سلامت و خودکارآمدی دو عامل موثر بر سطح کیفیت زندگی زنان یائسه محسوب می‌شوند.