رابطه شادکامی و سلامت روان با سرمایه اجتماعی در کارکنان حوزه سلامت

Abstract

اهداف: سلامت روان، شادکامی و سرمایه اجتماعی از عوامل مهم عملکرد مطلوب، کارآفرینی، کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش همکاری، توافق، صمیمیت، اعتماد و رضایت شغلی هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه شادکامی و سلامت روان با سرمایه اجتماعی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1398 روی 200 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌های سلامت عمومی GHQ-28، شادکامی اکسفورد و سرمایه اجتماعی بودند. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون‌های T مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان در مطالعه 8.18±40.40 سال بود. شادکامیِ 57.5% کارکنان در سطح متوسط بود، 54.5% سلامت روان نامطلوبی داشتند و 60.5% نیز سرمایه اجتماعی بالایی را گزارش نمودند. شادکامی و سلامت روان پیشگویی‌کننده سرمایه اجتماعی بوده و 9.2% تغییرات واریانس آن را تبیین نمودند. محل زندگیِ مناسب با شادکامی و سرمایه اجتماعی رابطه معنی‌دار داشت (0.01p<)، اما با سلامت روان رابطه‌ای نداشت (0.294=p). همچنین میانگین نمرات سرمایه اجتماعی، سلامت روان و شادکامی با خود ارزیابی سلامت فردی، خود ارزیابی شادکامی و رضایت از زندگی رابطه آماری معنی‌داری نشان داد (0.05p<). نتیجه‌گیری: هر چه افراد، خود را سالم‌تر و شادتر ارزیابی کنند و از زندگی رضایت بیشتری داشته باشند از سلامت روان، شادکامی و سرمایه اجتماعی بیشتری بهره‌مند هستند