پیش بینی کننده های رضایت زناشویی در مردان و زنان متاهل

Abstract

اهداف: رضایت زناشویی، خودارزیابی افراد نسبت به روابط زناشویی و کیفیت ازدواج و عاملی موثر برای مقابله با فشارهای روانی و عملکرد مناسب در زندگی است. این مطالعه به‌منظور تعیین میزان رضایت زناشویی و عوامل مرتبط با آن در زنان و مردان متاهل ساکن شهرستان تفت انجام شد. ابزار و روش‌ها: مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی در سال 1398 روی 365 نفر از زنان و مردان متاهل انجام گرفت. در روستاها از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای استفاده شد؛ به‌طوری که 12 مرکز روستایی جامع خدمات سلامت، به‌عنوان طبقات درنظر گرفته شد که هر یک دارای تعدادی خانه بهداشت به‌عنوان خوشه بودند و از هر طبقه به‌صورت تصادفی یک خانه بهداشت انتخاب شد. در هر خانه بهداشت، 14 نفر (7 نفر زن و 7 نفر مرد) از مراجعان به‌صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. در شهر نیز از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای استفاده شد؛ به این ترتیب که هر کدام از 3 مرکز شهری به‌عنوان طبقه درنظر گرفته شدند و سپس در هر مرکز 77 الی 78 نمونه از بین مراجعان به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. داده‌ها با پرسش‌نامه‌های رضایت از زندگی زناشویی، حمایت اجتماعی و اعتیاد به اینترنت، گردآوری و نمرات حاصل در مقیاس 100-0 محاسبه شد و در نرم­افزار SPSS 22 و محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی به روش گام به گام تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین رضایت زناشویی مردان 13.62±64.19 و زنان 12.37± 65.37 به‌دست آمد و اختلاف معناداری نداشت (0.368p=). میانگین حمایت اجتماعی 11.44±64.56 و اعتیاد به اینترنت 12.90±29.35 بود. متغیرهای حمایت اجتماعی (0.001>p)، تحصیلات همسر (0.018=p) و درآمد (0.020=p) با اثر مثبت و اعتیاد به اینترنت (0.002=p)، شغل (0.002=p)، سن همسر (0.008=p) و سرنوشت ازدواج والدین (0.043=p) با اثر منفی، توان پیش‌بینی 0.235 تغییرات نمره رضایت زندگی زناشویی را داشتند. نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که علاوه­بر حمایت اجتماعی و اعتیاد به اینترنت، متغیرهای دموگرافیکی نیز مانند تحصیلات و سن همسر، درآمد، شغل فرد و سرنوشت ازدواج والدین بر کاهش و افزایش میزان رضایت زناشویی تاثیر دارند.