رابطه سواد سلامت با وضعیت سلامت عمومی، رفتارهای پیشگیرانه و استفاده از خدمات سلامت در منطقه بلوچستان

Abstract

سابقه و هدف: سواد سلامتی عبارت است از مهارت هایی شناختی، اجتماعی که تعیین کننده انگیزه و قابلیت افراد در دستیابی، درک و به کارگیری اطلاعات به طریقی که منجر به حفظ و ارتقاء سلامت آن ها گردد. افراد با سواد سلامت ناکافی، وضعیت سلامتی ضعیف تری دارند. از این رو هدف این مطالعه، تعیین وضعیت سواد سلامت و ارتباط آن با وضعیت سلامت عمومی، استفاده از خدمات درمانی و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 400 نفر از جمعیت 18 تا 65 سال شهر های بلوچستان انجام گردید. نمونه گیری بصورت خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. داده ها با استفاده از ابزار سنجش سواد سلامت عمومی گردآوری شد. اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS18 و با بکارگیری آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تنها 32 درصد شرکت کنندگان از سواد سلامت کافی برخوردار بودند. سطح سواد سلامت ناکافی در افراد با سنین بالا، میزان تحصیلات کمتر، درآمد پایین تر و زنان شایع بود. در این مطالعه، ارتباط آماری معنی‌داری بین سطح سواد سلامت و مراجعه به پزشک، انجام رفتارهای پیشگیرانه و وضعیت سلامت عمومی دیده شد. افراد با سطح سواد سلامت بهتر، وضعیت سلامت عمومی خود را بهتر ارزیابی کردند، همچنین بیش از سایرین نسبت به انجام رفتارهای پیشگیرانه مبادرت ورزیدند. نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن سطح سواد سلامت گروه هدف، مداخلات آموزشی به منظور توسعه مهارت های سواد سلامت در جامعه ضروریست. تا بدین طریق بتوان تاثیرات منفی سطح سواد سلامت پایین را در جامعه کاهش داد.